hippe vogel

Ze stonden al lang op mijn verlanglijstje om eens na te maken: de vogels van deze site. Gisteren toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en geprobeerd of het mij zou lukken. Eerst heb ik een kern gemaakt van shetlandvlies, en toen ben ik de losse onderdelen gaan vilten: snavel, poten, vleugels. Die hielden een 'los' uiteinde waardoor ik ze kon vastprikken op het lijf en vervolgens bedekken met de buitenlaag. Het decoreren met streepjes, rondjes en stippels is nog best veel werk! Ik ben er uiteindelijk zowat de volle dag mee bezig geweest, en dit is het resultaat!

Hij had een beetje een saai hoofd, vandaar dat ik hem maar een hoedje heb gegeven. De ogen heb ik achteraf met de viltnaald gemaakt. Op die manier kan ik veel beter de uitdrukking bepalen dan met natvilt, dat toch altijd nog een beejte verschuift als je ermee aan het werk gaat. Mijn hippe vogel prijkt nu op de bank!

-o-o-o-o-o-o-o-o-o-

Ik had trouwens al eens ooit eerder een vogel(tje) gemaakt, voor een collega die afscheid nam en die 'badeentjes' spaarde. Die heb ik destijds (nu ruim een jaar geleden) helemaal met de viltnaald in elkaar gezet en afgewerkt met water en zeep om hem lekker glad te krijgen. Ik denk dat het haar enige badSPONSeendje is :)

Lars!

Mag ik even voorstellen? Dit is Lars! Lars is mijn neefje en hij is nu precies 2 weken oud. Geboren op vrijdag 25 mei 2007.

Omdat ik een kraammand had gemaakt met een kadootje voor de eerste 9 dagen, zijn ze pas sinds kort allemaal uitgepakt. Naast een aantal gekochte kadootjes had ik ook het een en ander zelf gefabriceerd.

Slofjes, die konden niet ontbreken. Ze heten Pooh's bijenslofjes, omdat de kinderkamer helemaal in Winnie de Pooh-sfeer is. De belletjes heb ik er naderhand toch maar weer vanafgehaald. Ik bedoel, ik vond ze erg leuk, maar het schijnt dat baby's alle tijd van de wereld hebben om ze eraf te krijgen, en dat risico leek me niet de bedoeling.

En ik had een blokkenspel gemaakt. Voor wie het patroon niet kent is het een wonderlijk staaltje hogere wiskunde en ook voor volwassenen is het leuk om mee te spelen en 'hoe zit ie nou in elkaar' - maar als je het patroon eenmaal hebt is het maken ervan eigenlijk een koud kunstje. Het is namelijk vooral veel spelden prikken en daarna heel veel festonsteekjes maken....

Tot slot - en dat was de klapper natuurlijk - had ik mijn zinnen gezet op een winnie the pooh-dekentje. Van naaldvilt (voor het gemak), bedekt met alpaca (voor de zachtheid), en dan ook nog zelfgeverfd (voor de nuances), en ik wist al dat de boel misschien zelfs wel 50% zou gaan krimpen. Ik wilde hem minimaal 70x70 centimeter en maximaal zo'n meter bij een meter - dus begon ik op 150x150 uit te leggen. Een hele tafel breed, en dan oprollen om het volgende stuk te kunnen doen - mijn grootste project tot nu toe maar wel uitdagend!

Het was een hele klus én een waar genoegen om hieraan te werken!